"Vrijetijdsbesteding is nodig en nuttig om een tegengewicht te
vormen voor de beroepsbezigheid. Een harmonieus bestaan kan maar mits een goede
verhouding tusen beide bestedingen", beweert men. Hoewel, als politieker heb je niet veel tijd meer voor jezelf. Een
deel van de beroepsuitoefening zal dan ook 'hobby' zijn, een bezigheid
die je graag doet.
Dat is ook zo voor mij. (Voor mijn politieke website,
klik hier of surf naar go.to/ronyrumes)
Echt sportief ben ik niet aangelegd.
Ik heb ook de fysiek niet om competities aan te gaan.
Dus wat fietsen, tennissen of skiën in gezinsverband.
En wandelen thuis of op reis.
Boeken en muziek, theater, film of opera, interesseren me zoals iedereen.
Voldoende, selectief, maar niet overdreven.
TV-zien is met momenten en als er tijd is.
De computer houdt me wel meer bezig. Niet voor spelletjes. Bij blijven in de nieuwste
tendensen en dit medium ook effectief nuttig kunnen gebruiken is mijn interesse hiervoor.
En dat kost tijd, en moeite. Maar via de ASLK krijg ik behoorlijke faciliteiten om mij in
deze wereld in te werken en te bekwamen. Al ben ik geen informaticus van opleiding.
Maar het loont.
Reizen, de wereld zien, andere indrukken opdoen,
culturen ontdekken, mensen ervaren in een andere omgeving, dat boeit me enorm. En gelukkig
ook Cil.
Door te reizen leer je jezelf beter kennen en véél relativeren. 
Andere mensen in hun leefwereld begrijpen is een sleutel voor verdraagzaamheid en vrede.
Reizen heeft dan ook meerdere bedoelingen. Niet alleen toerisme.
Hoe gewoon of avontuurlijk ook de reis, ze wordt gekoesterd, ingeprent, beleefd en
herhaald met foto's, film, naslagwerken enz...
Stripverhalen verzamelen. Hoe kom je, als
volwassene, daar nu bij? 
"Strips, dat is toch voor kinderen".
Volgens mij een totaal verkeerd uitgangsstandpunt.
Het beeldverhaal wordt wel eens de negende kunst genoemd. Het is soms ongelooflijk hoe
mooi getekend, gekleurd en inhoudelijk verzorgd (vb. geschiedkundig of naar waarheid),
zulke strips uitgevoerd worden.
Dit gaat veel verder dan Suske en Wiske, Kuifje of Nero.
En België, vooral Vlaanderen, is een enorm productieland voor strips.
Mijn vader was bibliothecaris. Als kind ben ik tussen de boeken
opgegroeid.
En las ik veel. Ook strips.
Als ik als volwassene de slaap niet kon of kan vatten, dikwijls als gevolg van napiekeren
over de voorbije dag, dan neem ik een strip, lees die in mijn bed en val uiteindelijk in
slaap.
Maar ik had zodoende wel meer strips nodig.
Gaandeweg krijg je zo een verzameling.
Die ook anderen, - en niet alleen kinderen - interesseert.
Zo zijn het reeds 4500 titels geworden.
Koffie-apparaten verzamelen. Dat kom je niet zoveel
tegen, tenzij in de professionele koffie-middens: koffiebranders of -verkopers. Maar daar
heb ik helemaal geen bindingen mee. Tenzij, graag koffie drinken. En zo is het ook
gegroeid.
Terug naar boven
